hurmmm selamat kembali ke ganggang, wahai sirih pinang hasliza jamil ku.. bersedialah dikau untuk cabaran baru minggu hadapan... damn!! dan konon-kononnya nak bermula semester baru dengan hidup dan azam baru... makanya, tadi saya pergi cuci gigi selepas bertahun tak mencuci kat klinik.. rasanya last time doktor cucikan gigi saya ialah masa saya di tingkatan 3 huhuhuhu berzaman sudah~~ makanya, selesai sudah gigi saya dicuci.. kembali utuh..
saya nak buat pengakuan berani mati kat sini, sebab sesiapa pun boleh baca dan terasa dengan kenyataan saya.. makanya, saya gelar inilah dia pengakuan berani mati saya.. pernah saya suarakan di sini, bahawanya saya kurang berminat dengan profession perguruan dan ianya terletak jauh di bawah di dalam list penting saya... namun begitu, selepas diterima masuk, saya cuba ubah persepsi saya dan ya saya mula menyukainya.. hidup bersandarkan kepada formaliti, yeayy serius saya suka.. maka, minat kepada profession perguruan saya mulai bercambah... dan sekarang, apa yang bermain di benak saya ialah mampukah saya bertahan selama satu semester lagi??
secara jujurnya, bukan lambakan aktiviti mahupun kerja sekolah yang saya risaukan.. semenjak belajar di IPG ni, saya menjadi kagum dengan kebolehan diri sendiri yang bahawasanya saya mampu buat 7-8 kerja sekolah serentak.. anda patut tengok hati saya kembang bila saya serahkan tugasan saya!! namun begitu, saya juga adalah manusia biasa... mungkin kurang normal... saya bercakap dan bergurau pada masa-masa tertentu sahaja.. kebanyakan masa saya, saya lebih suka mendiamkan diri... di IPG, saya menjadi pemberontak sebab keadaan kelas yang Ya Rabbi bising nak mampus!!! nak kata classmates saya sebaya saya, majoriti tua daripada saya.. dan korang pun lepasan universiti kot!! takkan kat universiti dulu korang bising-bising macam ni dalam kelas?? suasana dia macam budak-budak sekolah rendah yang tak ada cikgu masuk... menjerit-jerit, memekik-mekik macam apa lagi dahhh... saya tak boleh duduk dalam suasana bising!! jalan penyelesaian, saya diam dan dengar lagu... penenang jiwa~~ ada juga keadaan saya tarik muka masam basi saya dalam kelas, tinggikan suara, jerit balik dekat yang bising tu atau boikot bercakap untuk satu masa sampai saya rasa nak cakap balik... selalunya, malam pulalah saya kembali bercakap macam biasa....
bising 1 hal... tangguh kerja 1 hal.. saya pun tangguh kerja juga, tapi siap juga dan boleh hantar masa tarikh final lepas kautim dengan pensayarah, ok ja?? saya bising jugak, saya mengaku... tapi taklah sampai 24 jam sehari dan hari-hari yang semak dengan tugasan... takkan brainstorm tugasan sampai 4-5 hari?? agak-agaklah
~~ macam mana life korang kat universiti dulu ek??? serius saya hairan.. ada seorang classmate saya pernah kata, 'kita orang utara ni, memang cakap banyak kan?? lecturer kat universiti dulu pelik gila kalau %^& sembang dengan kawan-kawan utara %^&'.... ohhh pleaseee, kalau tak kira berkawan dengan kau, maunya saya maki kau... saya pun asal utara, umah keluarga di utara, tapi kat universiti saya, bila saya menyembang dengan kawan-kawan utara saya, tak bising macam ni pun ok?? kau dengan kawan kau yang duduk dalam kawasan utara dan tak pernah-pernah keluar dari utara ja kot yang bising... tolong keluar dari kawasan selesa anda dan pergi mengembara... cuba duduk di KL atau Johor beberapa tahun, saya yakin sangat, kau boleh mengawal kawalan suara kau yang kuat tu... kalau tak boleh kawal juga, memang kena pulau lah kau nyahhh~~ orang-orang sana mesti bahan kau kaw-kaw punya~~
saya nak buat pengakuan berani mati kat sini, sebab sesiapa pun boleh baca dan terasa dengan kenyataan saya.. makanya, saya gelar inilah dia pengakuan berani mati saya.. pernah saya suarakan di sini, bahawanya saya kurang berminat dengan profession perguruan dan ianya terletak jauh di bawah di dalam list penting saya... namun begitu, selepas diterima masuk, saya cuba ubah persepsi saya dan ya saya mula menyukainya.. hidup bersandarkan kepada formaliti, yeayy serius saya suka.. maka, minat kepada profession perguruan saya mulai bercambah... dan sekarang, apa yang bermain di benak saya ialah mampukah saya bertahan selama satu semester lagi??
secara jujurnya, bukan lambakan aktiviti mahupun kerja sekolah yang saya risaukan.. semenjak belajar di IPG ni, saya menjadi kagum dengan kebolehan diri sendiri yang bahawasanya saya mampu buat 7-8 kerja sekolah serentak.. anda patut tengok hati saya kembang bila saya serahkan tugasan saya!! namun begitu, saya juga adalah manusia biasa... mungkin kurang normal... saya bercakap dan bergurau pada masa-masa tertentu sahaja.. kebanyakan masa saya, saya lebih suka mendiamkan diri... di IPG, saya menjadi pemberontak sebab keadaan kelas yang Ya Rabbi bising nak mampus!!! nak kata classmates saya sebaya saya, majoriti tua daripada saya.. dan korang pun lepasan universiti kot!! takkan kat universiti dulu korang bising-bising macam ni dalam kelas?? suasana dia macam budak-budak sekolah rendah yang tak ada cikgu masuk... menjerit-jerit, memekik-mekik macam apa lagi dahhh... saya tak boleh duduk dalam suasana bising!! jalan penyelesaian, saya diam dan dengar lagu... penenang jiwa~~ ada juga keadaan saya tarik muka masam basi saya dalam kelas, tinggikan suara, jerit balik dekat yang bising tu atau boikot bercakap untuk satu masa sampai saya rasa nak cakap balik... selalunya, malam pulalah saya kembali bercakap macam biasa....
bising 1 hal... tangguh kerja 1 hal.. saya pun tangguh kerja juga, tapi siap juga dan boleh hantar masa tarikh final lepas kautim dengan pensayarah, ok ja?? saya bising jugak, saya mengaku... tapi taklah sampai 24 jam sehari dan hari-hari yang semak dengan tugasan... takkan brainstorm tugasan sampai 4-5 hari?? agak-agaklah
~~ macam mana life korang kat universiti dulu ek??? serius saya hairan.. ada seorang classmate saya pernah kata, 'kita orang utara ni, memang cakap banyak kan?? lecturer kat universiti dulu pelik gila kalau %^& sembang dengan kawan-kawan utara %^&'.... ohhh pleaseee, kalau tak kira berkawan dengan kau, maunya saya maki kau... saya pun asal utara, umah keluarga di utara, tapi kat universiti saya, bila saya menyembang dengan kawan-kawan utara saya, tak bising macam ni pun ok?? kau dengan kawan kau yang duduk dalam kawasan utara dan tak pernah-pernah keluar dari utara ja kot yang bising... tolong keluar dari kawasan selesa anda dan pergi mengembara... cuba duduk di KL atau Johor beberapa tahun, saya yakin sangat, kau boleh mengawal kawalan suara kau yang kuat tu... kalau tak boleh kawal juga, memang kena pulau lah kau nyahhh~~ orang-orang sana mesti bahan kau kaw-kaw punya~~
No comments:
Post a Comment